سالی که نکوست ، از بهارش پیداست...
سالی که نکوست ، از بهارش پیداست... هر آغازی را پایانیست و بعد از هر پایان آغازی دیگر است...
سال 90 هم از این قاعده مستثنی نیست و با همه فراز و نشیب ، خوبی و بدی ، تلخی و شیرینی و ..... چیزی به انتهاش نمونده و کم کمک داره تمام میشه.
الحق و الانصاف که چه سال میمون و مبارکی بود ... همه روزها و سالهای خدا ، خوبن اما گاهی اوقات ، خاطرات و یادگارها ، تعیین کننده بهترین یا بدترین ها هستن...
این سال هم مثل همه سالهای قبل ، داره ما رو ترک میکنه و با گذر زمان مواجه و به یادمون میاره که ...
لب جوی بشین و گذر عمر ببین...
اما ، قطعا خاندان خان بابا ، به دفعات برای سال 90 دلتنگ میشن و زیاد ازش یاد میکنن ، آخه از روزای آغازین این سال چیزی نگذشته بود که خدا ، یه مسافر کوچولوی خیلی خیلی دوست داشتنی رو از آسمونش راهیه زمین کرد تا طنین گریه این مهمان تازه از راه رسیده ، ما رو در موج بزرگی از شادی غرق کنه...
مدت کوتاهی نگذشته بود که خدا دومین مسافر کوچولوی عزیز رو از عرش کبریاییش به زمین فرستاد تا برای دومین بار ما رو غرق شادی کنه ...
بعد از این مهمانان عزیز ، خدا بازم یه دریچه دیگه از رحمتشو به روی ما باز کرد تا بیشتر از قبل ما رو متوجه عنایات بی دریغش بکنه و اونم حل مشکل پسر بزرگ خان بابا بود ... که بابتش خدا رو بارها و بارها شاکریم...
و اما بار چهارم... خدا بازم بارون لطفشو به ما بارید و سومین مسافر کوچولوی معصوم رو مهمان دلهامون کرد تا خانواده ما معنای بهار رو در زمستان درک کنه...
کلمات قادر به وصف شادیه بزرگ خانواده خان بابا نیستن...
حالا سال 90 با یه عالمه خاطرات شیرین و فراموش نشدنی رو به اتمام هست و داره میره تا جاشو به سال نو بده ...
خدایا...در این واپسین لحظات سال ، تقاضا میکنم...
مسافران آسمانت را که از دریچه مهرت به ما ارزانی داشتی در سایه رحمتت از همه بدیها و پلیدیها مصون بدار و خودت آنها را در راه راست و مسیر انسان واقعی بودن و بندگی ترا کردن...قرار بده.
و تنها از تو میخواهم که امسال هم به مانند سال گذشته برای همه بندگانت و همینطور خانواده من سالی سرشار از شادی ، مهر ، سلامتی ، دوستی ، محبت ، همدلی و خلاصه کلی اتفاقای خوب باشه و خودت به حق بزرگیت تقدیرمون رو در این سال به بهترین شکل رقم بزن...
الهی آمین
.gif){kind=small}
.gif){kind=small}
